เสพย์ติดความสำเร็จ

จินตนาการว่าเราได้ทำงานในบริษัทที่เก่งดีมีมาตรฐานระดับโลก และเพื่อนในทีมมีแต่คนเก่งๆ เราทุกคนต่างสู้เพื่อเป้าหมายที่ตัวเองต้องการ “ความสำเร็จ” หรือการได้ทำงานที่มีความหมายและส่งผลกระทบให้กับคนใช้หลายล้านคนทั่วโลก ผมว่าไม่ต่างอะไรกับการที่เราเป็นนักกีฬา เราอยากเล่นในลีกที่ดีที่สุด ทีมที่เรียกได้ว่าเจ๋งที่สุด และอยากจะเป็นตัวจริงได้ลงสนามทุกนัดแล้วคว้าชัยชนะให้ได้ถ้วยรางวัลที่เราต้องการ

ความสำเร็จเป็นแรงผลักดันที่ยิ่งใหญ่

แต่มันจะมีความหมายก็ต่อเมื่อคนๆนั้นรู้เป้าหมายของตัวเองที่แน่ชัด หวังผลประโยชน์ระยะยาว และรักในงานที่ทำอย่างแท้จริง

จินตนาการต่อ แต่คราวนี้กลับกันว่าเรากำลัง struggle กับปัญหาและอุปสรรคต่างๆนาๆก่อนที่จะไปถึงผลลัพธ์ สมมติว่าเราคือนักกีฬาที่พัฒนาตนเองอยู่ตลอด ทำผลงานได้ดี กำลังเติบโต และกำลังเดินตามแผนตามเป้าหมายในแต่ละช่วงของชีวิต แต่เราไม่ได้อยู่ในทีมที่ดีที่สุด ไม่มีสภาพแวดล้อมคอยผลักดันช่วยเหลือ หรือเป้าหมายของสภาพแวดล้อมรอบข้างไม่ได้ช่วยและส่งเสริมให้เราไปถึงเป้าหมายที่วางไว้ปลายทางได้

เราก็คงเหนื่อย คงท้อ ซึ่งมันเป็นเรื่องปกติที่ต้องเจอระหว่างทางอยู่แล้ว แต่สิ่งที่ไม่เหมือนกันคือความรู้สึกที่เรากำลังจะมีเมื่อเกิดปัญหา ณ เวลานั้นๆ คุณจะเริ่มถามตัวเองว่าทำไมเราถึงมาอยู่ที่นี่ สภาพแวดล้อมที่อยู่นี่ช่วยเหลือเราทั้งเรื่องกายและจิตใจยังไง หรือคุณอาจไม่รู้เลยว่าสิ่งที่ทำ หรือมีอยู่ทุกวันนี้จะไปถึงเป้าหมายและความสำเร็จสุดท้ายได้หรือเปล่า

คริสเตียโน โรนัลโด้ คงไม่อยากลงไปเล่นลีกจีน หรือ ไทย หรืออะไรก็ตามที่ให้ค่าตัวมากที่สุดของโลก ไม่ได้อยากลงไปเล่นกับทีมที่มีผู้เล่นที่ไม่มีโอกาสหรือมีโอกาสน้อยในการคว้าแชมป์ ความสำเร็จของคนบางคนไม่ใช่เงิน และระหว่างทางในการพัฒนาตัวเองเหล่านั้นเราต้องการบุคคลที่เท่าเทียม กระหายความสำเร็จ ท้าทายความรู้ความสามารถของกันและกัน และทำให้รู้ว่าระหว่างที่เรากำลังทำงานเพื่อเปลี่ยนแปลงหรือไล่ตามความสำเร็จนั้น เราไม่ได้ทำสิ่งนั้นอยู่คนเดียว หรือเอาง่ายๆคือไม่ได้ทำให้เรารู้สึกโดดเดี่ยวท่ามกลางคนที่อยู่ในสภาพแวดล้อมเดียวกันกับเรา

ทำงานหนัก ไม่เท่ากับ ความสำเร็จ

ทำงานหนักเป็นแค่องค์ประกอบหนึ่งที่จะช่วยให้เรามีโอกาสประสบความสำเร็จ แต่มันไม่ใช่สูตรตายตัวที่จะบอกว่าการทำงานหนักจะได้มาซึ่งความสำเร็จ ถ้าเอดิสันไม่ได้เรียนรู้จากความผิดพลาดจำนวนมหาศาลในการประดิษฐ์หลอดไฟ ก็คงไม่สามารถสร้างหลอดไฟที่ใช้งานจริงได้เสียที ถ้าไมเคิล เฟลป์ส เอาแต่ซ้อมว่ายน้ำหลายแสนชั่วโมงด้วยวิธีเดิมๆไม่ได้คิดเปลี่ยนแปลงท่าทางหรือมาย้อนดูวิดีโอของตัวเองก็คงพัฒนาจนประสบความสำเร็จไม่ได้

” It’s not about working harder. It’s about working the system. – Working hard without working smart is useless “

– Evan Spiegel, SNAP Ceo & Co-founder

สำหรับบางคน ความสำเร็จ คือเป้าหมายที่สำคัญในชีวิต คือสิ่งที่ทำให้อยากตื่นนอนตอนเช้าแล้วรู้สึกชีวิตมีเป้าหมาย มีสิ่งที่ต้องทำ มีคุณค่าที่ได้ใช้เวลาในแต่ละวัน แล้วเราเคยย้อนถามตัวเองอย่างจริงจังเสียทีไหมว่า เป้าหมายในชีวิต หรือเป้าหมายในการทำงานของเราคืออะไร มันไม่ใช่เรื่องน่าอายอะไรที่เป้าหมายของคนเราจะไม่เหมือนกัน และก็ไม่ใช่เรื่องน่าดูถูกอะไรถ้าเป้าหมายของเราจะฟังดูไม่ลึกซึ้งไม่ยิ่งใหญ่เหมือนใครต่อใคร

มันคือเป้าหมายและความสำเร็จของเรา ไม่ใช่ของคนอื่น

แชร์บทความนี้

2 ความเห็นเกี่ยวกับ เสพย์ติดความสำเร็จ

  1. สำหรับพนักงาน การได้มีเป้าหมายร่วมที่ตรงกันทีมถือเป็นกำไรแถมที่น่ายินดี

    1. ถูกต้องครับ อะไรเลยจะมีค่ากับคนทำงานไปมากกว่าได้เป็นส่วนร่วมของความสำเร็จของทีม หรือบริษัทฯ วัฒนธรรมองค์กรบางบริษัทน่าชื่นชมมากๆ เป็นทีมที่ดีซัพพอร์ตกันและกันไม่ว่าอยู่ตำแหน่งหรือแผนกไหน การเลือกองค์กรให้เหมาะสมกับวิถีการทำงานของเราจึงสำคัญมากๆไม่แพ้ปัจจัยอื่นเลย

แสดงความเห็นของคุณที่นี่

กรุณากรอกอีเมล์ของคุณก่อนส่งข้อมูล เพื่อรับการแจ้งเตือนเมื่อมีคนมาตอบข้อความของคุณ